[ad_1]
هوش مصنوعی – استفاده از رایانه یا ماشین برای تولید رفتار هوشمند – به سرعت در حال پیشرفت است. هوش مصنوعی در 10 سال گذشته در زمینه های مختلف از جمله ایجاد حرکت با پاهای رباتیک انعطاف پذیر، تشخیص اشیا در تصاویر، تشخیص صدا و ترجمه ماشینی پیشرفت کرده است و با ورود خودروهای هوشمند به عنوان یکی از جدیدترین پیشرفت ها وارد شده ایم. مرحله جدیدی از هوش مصنوعی
به گزارش بی بی سی، توسعه هوش مصنوعی به همین جا ختم نمی شود. استفاده از هوش مصنوعی چند منظوره در کارهای روزمره – ابزارهایی که می توانند تمام کارهای انسانی را انجام دهند، و شاید حتی بهتر از آن – زمینه را به نفع هوش مصنوعی متحول می کند.
به گفته پروفسور استوارت راسل، توسعه این فناوری می تواند “بزرگترین رویداد تاریخ بشر” باشد. او در مقاله ای مشترک با استیون هاوکینگ به این نتیجه رسید: «متاسفانه، این ممکن است آخرین مورد بشریت باشد.
او در سلسله سخنرانی های شگفت انگیز و گاه تکان دهنده خود هشدارهای جدی می دهد.
هوش مصنوعی چندمنظوره هنوز به طور کامل در زندگی ما ادغام نشده است، اما راسل معتقد است که باید از هم اکنون برای آن برنامه ریزی کنیم تا کنترل آنچه را که پیش رو داریم از دست ندهیم.
1. هوش مصنوعی اکنون بخش بزرگی از زندگی شماست
راسل توضیح می دهد: “هر بار که از بانک یا کارت اعتباری استفاده می کنید، سیستم هوش مصنوعی تصمیم می گیرد که پرداخت واقعی باشد یا تقلبی. و هر بار که از سیری در آیفون خود سوال می کنید، سیستم هوشمند ابتدا صدای شما را تشخیص می دهد.” “سوال شما درک خواهد شد و سپس پاسخ صحیح را پیدا خواهید کرد.”
2. هوش مصنوعی می تواند کارهای بیشتری انجام دهد
هوش مصنوعی چندمنظوره، در تئوری، به تمام دانش و مهارت های بشری دسترسی دارد، بنابراین می تواند بسیاری از کارها را به طور همزمان و با کیفیت بسیار بالاتر با هزینه بسیار کمتر و در مقیاس بسیار بزرگتر انجام دهد، به این معنی که می توانیم کیفیت زندگی را بهبود بخشیم. همه انسان های این کره خاکی به زمین برسیم. پروفسور راسل تخمین می زند که درآمد سالانه می تواند تا 10 برابر سطح فعلی 14 کوادریلیون باشد.
3- هوش مصنوعی می تواند به ما آسیب برساند
تا به حال شاهد اثرات منفی سوء استفاده از هوش مصنوعی بوده ایم. ما این نتایج منفی را در زمینه مسائل نژادی و جنسی، جعلیات عمیق و جرایم سایبری دیده‌ایم. با این حال، پروفسور راسل معتقد است حتی زمانی که از هوش مصنوعی به درستی و برنامه ریزی شده استفاده کنیم، باز هم می تواند مضر باشد.
در مدل استاندارد، هدف/مشکل خاصی برای طراحی هوش مصنوعی برای هوش مصنوعی وجود دارد و قرار است هوش مصنوعی بهترین راه حل را پیدا کند و آن را به بهترین شکل اجرا کند. مشکل هوش مصنوعی وقتی صحبت از دنیای واقعی می شود این است که نمی توانیم هدف کامل و دقیقی برای آن تعریف کنیم.
داشتن اهداف ثابت، ناقص یا معیوب منجر به هوش مصنوعی می شود که قابل کنترل نیست و فقط یک هدف از پیش تعیین شده می تواند متوقف شود. پروفسور راسل چندین مثال از رفتار هوش مصنوعی در زندگی روزمره ارائه می دهد.
به عنوان مثال، یک ربات خانگی را در نظر بگیرید که برای مراقبت از کودکان طراحی شده است. در این سناریو، ربات سعی می‌کند به بچه‌ها غذا بدهد اما چیزی در یخچال پیدا نمی‌کند: «سپس چشم ربات به گربه خانگی می‌افتد، متأسفانه ربات درک نمی‌کند که ارزش عاطفی حیوانات خانگی بسیار بیشتر از ارزش غذایی آنهاست. “خب، شما می توانید حدس بزنید که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.”
الگوریتم‌های شبکه مجازی که بر اساس نرخ کلیک محتوا انتخاب و دستکاری می‌شوند، نشان می‌دهند که یک هدف یا تنظیمات پیش‌فرض ناقص یا ضعیف تعریف‌شده چقدر می‌تواند گمراه شود.
اگرچه این الگوریتم‌ها بسیار ساده هستند، اما در آینده، با قدرتمندتر شدن سیستم‌های هوش مصنوعی و تکیه ما بیشتر به آنها، وضعیت ممکن است بدتر شود. پروفسور راسل مثال وحشتناکی را برای توضیح این موضوع بیان می کند. او از اجلاس جهانی آب و هوا در سال 2036 (جام 36) به عنوان یک مورد فرضی در قلب موضوع یاد می کند. فرض کنید یکی از نگرانی های اقلیمی در این قله اسیدی شدن اقیانوس ها باشد. حتی اگر بتوانیم از تعیین یک هدف تک بعدی و تک بعدی از همه جهات اجتناب کنیم، راه حلی که هوش مصنوعی برای حل مشکل اسیدی شدن اقیانوس ها پیدا می کند یک فرآیند شیمیایی است که یک چهارم کل اکسیژن اتمسفر را مصرف می کند.
برخی ممکن است بگویند، “پس ما باید در تعیین هدف برای هوش مصنوعی دقیق تر باشیم.” اما مشکل به این سادگی نیست. حتی طراحی دستورات رانندگی خاص و محدود، تعیین محدودیت در سرعت، ایمنی، راحتی سرنشینان و احترام سایر رانندگان به هوش مصنوعی بسیار دشوار است.
4- هوش مصنوعی مستلزم فروتنی است
اگر تعریف یک هدف ایده آل در دنیای واقعی غیرممکن باشد، به گفته پروفسور راسل، باید به فکر راه دیگری برای طراحی دستگاه های هوش مصنوعی باشیم. به جای اینکه سیستم هوشمند را برای رسیدن به یک هدف خاص ملزم کند، سیستم هوشمند باید بداند که دقیقاً نمی داند انسان چه هدفی را می خواهد. با این حال، برای تحقق آن طراحی شده است. این فروتنی و پذیرش اعتراض، سیستم هوش مصنوعی را همیشه تحت کنترل انسان نگه می‌دارد. قبل از انجام هر کاری که ممکن است بر خلاف میل انسان باشد، از آنها اجازه بگیرید و اجازه دهید در صورت لزوم جلوی آن گرفته شود.
5. جنگ هوشمند فقط یک داستان علمی تخیلی نیست. آنها قبلاً آنجا هستند
ایده سلاح های کشنده و مرگبار در فیلم ترمیناتور در سال 1984 عمومی شد که در آن Skynet به دنبال نابودی جهان بود. پروفسور راسل می گوید: “مردم فکر می کنند که سلاح های رباتیک هوشمند فقط در داستان های علمی تخیلی هستند. اینطور نیست. شما می توانید آنها را امروز خریداری کنید.”
Drone 2 یکی از آنهاست. در آگهی آن آمده است که توانایی حمله خودکار به افراد را دارد و با استفاده از نرم افزار عکس و تشخیص چهره می تواند هدف را شناسایی و به آن حمله کند. بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل در سال 2020، این پهپاد به اندازه بشقاب پرنده توسط STM (وابسته به دولت ترکیه) ساخته شد و برای ردیابی و حمله به اهداف بشردوستانه در لیبی استفاده شد.
6. کسب و کار شما در خطر است
اگرچه ایده کشتن روبات ها ترسناک است، اما چیزی که بیشتر مردم نگران آن هستند تأثیر هوش مصنوعی بر بازار کار است. بسیاری از والدین نگران هستند که آینده تحصیلی و شغلی فرزندانشان توسط سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی که درخواست‌های کالج و شغل را بررسی می‌کنند، تعیین شود. چندین اقتصاددان برنده جایزه نوبل هوش مصنوعی را “بزرگترین مشکل پیش روی اقتصاد جهانی” توصیف کرده اند.
توسعه فناوری، منحنی اقتصادی کشورها را به منحنی معکوس تبدیل کرده است. تأثیر مستقیم فناوری بر اقتصاد در دو مرحله است: اول اینکه فناوری می تواند هزینه ها را کاهش دهد و تقاضا را افزایش دهد و اشتغال را افزایش دهد.
پروفسور راسل می گوید: “در اوایل قرن بیستم، فناوری ده ها میلیون اسب را بی استفاده گذاشت. اکنون کار آنها یا تبدیل شدن به غذای حیوانات خانگی یا چسباندن بدن آنها بود. بعید است که نیروهای انسانی با چنین تغییری تغییر کنند.” . “
7. Cartoon Wall-E می تواند مانند یک فیلم مستند به واقعیت تبدیل شود
پاسخ اقتصاددانان به نگرانی های هوش مصنوعی آنها را به دو گروه تقسیم کرده است. گروه اول به سمت ایده درآمد پایه جهانی (UBI) تمایل دارند، در حالی که گروه دوم می‌گویند که تصدیق شکست در ادامه مسیر UBI یک شکست است. گروه دوم معتقدند پرداخت تضمینی حقوق پایه به کل جمعیت انگیزه افراد را برای تلاش کاهش می دهد و ما را به کیفیت زندگی به تصویر کشیده شده در دیوار کارتون نزدیک می کند. دنیایی که ربات ها همه کارها را انجام می دهند و انسان ها تنبل و ضعیف هستند.
8. انسان بودن بزرگترین دارایی ماست
چالش‌های اقتصادی ناشی از گسترش هوش مصنوعی احتمالاً به ما نگاه محترمانه‌تری نسبت به مشاغل مرتبط با امور شخصی افراد می‌آموزد. مشاغلی مانند روان درمانی، مربیگری، معلمی، مشاوره، مددکاری اجتماعی، اسکورت و مراقبت از سالمندان و کودکان. به گفته پروفسور راسل، برخلاف تصور رایج که این مشاغل منجر به وابستگی و از دست دادن استقلال می شود، این مشاغل را باید به عنوان مشاغلی در نظر گرفت که به رشد شخصی کمک می کنند: «اگر در آینده نتوانیم به طور منظم جسمی و روحی انجام دهیم. برای مردم کار کن.» ما همچنان به این نوع مشاغل برای رفع نیازهای انسانی خود نیاز خواهیم داشت.»
9- رشته هوش مصنوعی برنده ای ندارد
پروفسور راسل از مردم می خواهد که هوش مصنوعی را یک مسابقه تسلیحاتی برای قدرت های بزرگ نبینند. ما پوتین، رئیس‌جمهور ایالات متحده و اولین دبیر کل حزب کمونیست چین را در صحنه داریم. همه آنها در مورد هوش مصنوعی به گونه‌ای صحبت می‌کنند که به نظر می‌رسد در حال تسخیر جهان است. اما من فکر می‌کنم این است. یک اشتباه بزرگ،” او گفت. او.”
به گفته پروفسور راسل، مبارزه بر سر اینکه چه کسی کنترل کامل هوش مصنوعی چند منظوره را در دست بگیرد، به همان اندازه که بحث بر سر اینکه چه کسی بیشترین نسخه دیجیتالی یک روزنامه را دارد، پوچ است: “اگر من یک نسخه دیجیتالی از یک روزنامه داشتم.” همه چیزهایی که دیگران نمی توانند از همان نسخه دیجیتال داشته باشند. در واقع، اصلاً مهم نیست که چند نسخه دیگر دارم. برای من جالب نخواهد بود. “
پروفسور استوارت راسل موسس مرکز هوش مصنوعی مبتنی بر انسان در دانشگاه برکلی است.
[ad_2]
