یافتن رابطه بین فقر و سلامت عمومی

کو در دانشکده پزشکی هاروارد ثبت نام کرد، جایی که تحصیلات خود را در سال 1991 به پایان رساند. پس از اخذ اقامت، به عنوان عضو هیئت علمی کرنل، به برزیل رفت تا یک پروژه بهداشت عمومی را که به طور مشترک توسط وزارت بهداشت این کشور و مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده تامین می شد، هدایت کند. در سالوادور، یکی از فقیرترین شهرهای برزیل، کو گروهی محلی از پزشکان و متخصصان بهداشت عمومی را برای رویارویی با هزاران چالش بهداشت عمومی آموزش داد.

عکس محبت آمیز

او می گوید: «این دوره شهری شدن سریع بود. ما شاهد شیوع چندگانه عفونت‌هایی بودیم که توسط موش‌ها یا پشه‌ها منتقل می‌شد و در جوامع زاغه‌نشین شلوغ شهر همه‌گیر شد. عفونت هایی مانند دانگ، مننژیت، لپتوسپیروز و زیکا.

در سال 2010، کو کرنل و برزیل را به مقصد ییل ترک کرد، جایی که در تقاطع سلامت عمومی و عدالت اجتماعی کار می کند. او می‌گوید: «تاکنون، واضح است که فقر عامل اصلی سلامت عمومی است. اما ما باید بیشتر برویم تا بفهمیم فقر دقیقاً چه چیزی بر پیامدهای بد سلامتی تأثیر می گذارد. و مهمتر از همه، ما باید روی ظرفیت جوامع آسیب پذیر برای حل مشکلات آنها سرمایه گذاری کنیم.»

نیوهیون هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر اجتماعی و اقتصادی از سالوادور دور است. و کووید-۱۹، یک ویروس هوابرد، کاملاً با بیماری‌هایی که کو در برزیل با آن مواجه است، متفاوت است. اما یکی از عناصر تجربه اپیدمی یکسان بود. او می‌گوید: «ویروس کووید از نابرابری‌های اجتماعی جهانی ما سوء استفاده کرد، درست مانند اپیدمی‌های زیکا در برزیل. «اینجا در ایالات متحده، اولین موج ویرانگر را داشتیم که جوامع خانه سالمندان را تحت تأثیر قرار داد. ما شاهد نرخ مرگ و میر در جوامع سیاه پوست و لاتین بودیم که پنج تا شش برابر بیشتر از میانگین ملی بود. اما با افزایش دسترسی گسترده به آزمایش، اجرای دستورات و سیاست‌های مربوط به ماسک‌های صورت و فاصله‌گذاری اجتماعی، و – مهمتر از همه – ارائه حمایت‌های اجتماعی برای آسیب‌پذیرترین جمعیت‌هایمان، توانستیم این سطوح را پایین بیاوریم.

درس هایی که او گرفته است پیامدهای عمیقی دارد. ما 5 میلیون را دیده ایم [deaths] در این همه گیری [globally as of the end of 2021]او مشاهده می کند. اگر نمی خواهیم شاهد مرگ 5 میلیون نفر دیگر باشیم، باید دنیا را واکسینه کنیم. در حال حاضر، بیشتر افرادی که در کشورهایی زندگی می کنند که می توانند واکسن را دریافت کنند، هستند. اگر با عوامل تعیین‌کننده اجتماعی که بر نتایج نابرابر سلامتی تأثیر می‌گذارند سر و کار داشته باشید، می‌توانید تفاوت ایجاد کنید. و تا زمانی که نتوانیم از همه محافظت کنیم، نمی‌توانیم واقعاً از خود محافظت کنیم.»