تنش ها در اتاوا افزایش یافته است زیرا پلیس به کامیون داران هشدار می دهد که آن ها را ترک کنند

اتاوا، انتاریو – به نظر می‌رسد در محاصره سه هفته‌ای اتاوا توسط کامیون‌دارانی که به محدودیت‌های کووید-19 این کشور اعتراض می‌کنند، به نظر می‌رسد که پلیس در پایتخت به رانندگان هشدار می‌دهد که فوراً آنجا را ترک کنند یا خطر دستگیری را تهدید می‌کنند.

پس از اینکه تظاهرکنندگان تنها محاصره کامیون های باقی مانده خود را در امتداد مرز ایالات متحده رها کردند، دکل های بزرگی که در خارج از پارلمان پارک شده بودند، آخرین پایگاه جنبش را نشان می دادند.

با آن همه گذرگاه‌های مرزی برای اولین بار در بیش از دو هفته ناآرامی باز شد و توجه به پایتخت را معطوف کرد، جایی که رانندگان با سرکشی هشدارهایی را که به آن‌ها می‌گفتند به خانه بروند، پاره کردند.

مقامات با جلیقه‌های زرد «رابط پلیس» از دکلی به دکل دیگر رفتند، درها را زدند و به کامیون‌داران اعلامیه‌هایی دادند که به آنها اطلاع می‌داد ممکن است تحت پیگرد قانونی قرار بگیرند، گواهینامه‌شان را از دست بدهند و خودروهایشان را طبق قانون شرایط اضطراری کانادا توقیف کنند. پلیس همچنین شروع به تهیه بلیط خودروها کرد.

یکی از معترضان فریاد زد: “من هرگز به خانه نمی روم!” برخی اخطار را به توالتی که در خیابان نصب شده بود انداختند. معترضان در کامیون‌های خود نشسته‌اند و بوق‌های خود را با صدای بلندی در مرکز شهر به صدا در می‌آورند.

هیچ خبری فوری از سوی پلیس در مورد اینکه چه زمانی و آیا ممکن است برای پاکسازی صدها کامیون به زور وارد شوند، وجود نداشت. اما رهبران معترض روز چهارشنبه خود را برای اقدام آماده کردند.

دیوید پیزلی که به اتاوا سفر کرده است، می گوید: «اگر این بدان معناست که باید به زندان بروم، اگر لازم است برای بازگرداندن آزادی در این کشور جریمه شوم، میلیون ها نفر بیشتر برای آزادی خود داده اند. با دوستی که راننده کامیون است.

این هشدارها دو روز پس از آن صادر شد که جاستین ترودو، نخست وزیر، قانون اضطراری را برای شکستن اعتراضات مورد استناد قرار داد.

ترودو روز چهارشنبه گفت: “این وظیفه سیاستمداران نیست که به پلیس بگویند چه زمانی و چگونه کارها را انجام دهد. کاری که ما با قانون اضطراری انجام دادیم این است که مطمئن شویم پلیس ابزار لازم را دارد.” “این چیزی است که من، مانند همه ساکنان اتاوا، امیدواریم به زودی اتفاق بیفتد.”

این بحران به یکی از جدی‌ترین آزمون‌ها تاکنون برای ترودو تبدیل شده است، مرد 50 ساله‌ای پسرانه که مدت‌هاست قدرت ستاره‌ای – اگر نگوییم کاملاً سنگین سیاسی – پدرش، پیر ترودو، نخست‌وزیر بود. نسل قبل

برخی از قانون‌گذاران ترودو جوان‌تر را به خاطر عدم حرکت قاطعانه‌تر علیه معترضان مقصر می‌دانند، در حالی که برخی دیگر او را متهم می‌کنند که در به دست گرفتن اختیارات اضطراری بیش از حد عمل کرده است.

از اواخر ژانویه، معترضان با کامیون ها و سایر وسایل نقلیه خیابان های پایتخت را مسدود کرده و گذرگاه های مرزی را مسدود کرده اند. تظاهرات کاروان آزادی در ابتدا بر نیاز کانادا به واکسن برای کامیون دارانی که وارد این کشور می شدند متمرکز شد اما به زودی به یک حمله گسترده به اقدامات احتیاطی COVID-19 و شخص ترودو تبدیل شد.

بلوک نهایی بدون حادثه پاک می شود

روز چهارشنبه، معترضانی که به مدت یک هفته در امتداد مرز ایالات متحده در امرسون، منیتوبا، روبروی داکوتای شمالی، ترافیک و تجارت را متوقف کرده بودند، بدون هیچ دستگیری با تراکتور و کامیون از آنجا دور شدند.

مقامات مرزی گفتند که ظرف چند ساعت، این گذرگاه به طور کامل بدون تاخیر برای کامیون های تجاری باز شد.

اعتراضات با حمایت افراط‌گرایان راست‌گرا و تشویق و دریافت کمک‌های مالی از محافظه‌کاران در ایالات متحده، شکایت‌هایی را در برخی از بخش‌ها برانگیخت که بر آمریکا تأثیر می‌گذارند و سیاست‌های همه‌گیر آن برای کانادا بد بوده است.

دانیل بولفورد، رهبر معترضان که خود را افسر سابق پلیس سواره سلطنتی کانادا و یکی از اعضای اخیر امنیتی ترودو توصیف کرد، دولت ترودو را متهم کرد که برای سرکوب تظاهرات به اقدامات “افراطی و خودکامه” متوسل شده است.

سازمان دهندگان تظاهرات هواداران را تشویق کردند تا به پایتخت بیایند تا پاکسازی آنها برای پلیس دشوار شود. اما مقام ارشد ایمنی کشور به آنها هشدار داد که دور بمانند یا با عواقب قانونی روبرو شوند.

در همین حال، نخست وزیران دو استان کانادا و 16 فرماندار ایالات متحده نامه ای به ترودو و جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده ارسال کردند و از آنها خواستند تا به دستورات واکسن کشورهای خود برای کامیون دارانی که از مرز عبور می کنند پایان دهند.

در هفته‌های گذشته، مقامات از حرکت علیه بسیاری از معترضان در سراسر کشور تردید داشتند و در برخی موارد به کمبود نیروی انسانی و ترس از خشونت اشاره کردند.

حدود 360 وسیله نقلیه در اتاوا باقی مانده است که از 4000 کمتر است

اما اشغال سپر به سپر باعث خشم بسیاری از ساکنان اتاوا شده است که از آزار و اذیت و ارعاب در خیابان‌های مسدود شکایت کرده‌اند. افزایش ناامیدی باعث شد تا پیتر اسلولی، رئیس پلیس اتاوا، این هفته شغلش را بگیرد.

از روز سه شنبه، مقامات اتاوا گفتند که 360 وسیله نقلیه همچنان درگیر محاصره در مرکز شهر هستند که از حدود 4000 دستگاه کمتر است.

مایکل کمپا، استاد جرم شناسی در دانشگاه اتاوا، می گوید: «آنها نمی خواهند این کار را رها کنند، زیرا این آخرین جایگاه، آخرین مرکز اصلی آنها است.

یک آژانس رفاه کودکان در اتاوا به والدین در این تظاهرات توصیه کرد که در صورت سرکوب پلیس، شخصی از فرزندانشان مراقبت کند. برخی از معترضان جوانان خود را با خود داشتند.

به نظر می‌رسد پلیس پایتخت به دنبال کتاب بازی است که مقامات در آخر هفته برای شکستن محاصره پل سفیر از نظر اقتصادی حیاتی که ویندزور، انتاریو، را به دیترویت متصل می‌کند، استفاده کردند. پلیس در آنجا اعلامیه هایی را پخش کرد که به معترضان اطلاع داد که در خطر دستگیری هستند.

پس از خروج بسیاری از آن تظاهرکنندگان، پلیس وارد عمل شد و ده ها تن را دستگیر کرد. این بلوک جریان کالا بین دو کشور را مختل کرده و صنعت خودروسازی دو طرف را مجبور به کاهش تولید کرده بود.

استفانی کاروین، که زمانی برای سرویس اطلاعات داخلی کانادا کار می‌کرد و در دانشگاه کارلتون در اتاوا به تدریس امنیت ملی می‌پرداخت، گفت که پلیس در پایتخت با وضعیت دشواری مواجه است. او گفت که برخی از معترضان افراطی هستند و پلیس در صورت تلاش برای متفرق کردن یا دستگیری آنها با خطر خشونت روبرو می شود.

کاروین گفت: “آخرین چیزی که ما می خواهیم هر نوع تبلیغاتی است که واقعاً بتواند شعله های آتش این جنبش را برای سال های آینده تغذیه کند.”